Daan heeft zowaar het gevoel dat hij zijn leven op orde heeft. Voor zijn doen dan. Hij is niet meer zo depressief, stapt ’s ochtends ineens met het juiste been uit bed en voelt zich zo nu en dan zelfs best gelukkig. Wat nu? Hoe kan je gewoon een beetje gelukkig zijn als je jezelf steeds weer opnieuw moet uitvinden volgens de wereld?